یکی یک دونه

سلام زندگی من

این خاطره رو خیلی دوست دارم واسه تو هم تعریف میکنم شاید واست جالب باشه...

یه روزی از روزها، به محض اینکه از دانشگاه رسیدم خونه طبق معمول سریع سراغتو گرفتم و اومدم تو اتاق ببینم داری چکار میکنی؟ ولی نبودی و هیچ صدایی از تو هم نمیومد.مامانی هم با خنده می گفت خونه نیست با دوستاش رفته بیرون تا اینکه اینجا (عکس) پیدات کردم و جلوی خودمو گرفتم که قورتت ندم

قربونت برم من که اینقدر مظلوم شدی تو این عکس.سرتو بالا بگیر و عینکتو بردار تا من تمام زیبایی های جهان و ببینم...

از اونجایی که داداشم پسر حرف گوش کنی سریع سرشو بالا میگیره و...

وعینکشو بر میداره و...

من تمام زیبایی های جهان را یک جا باهم میبینم...

سلام دلیل زنده بودنم...ببخش که تولدتو جشن نگرفتیم اخه تولد 3 سالگیت توی ماه محرم بود ومامان همیشه تو این ماه عزیز واسه اومدن تو کلی دعا میکرد و مامان اصلا راضی نبود حتی تولد کوچولو بگیره...و البته حق با مامان بود ولی مامان نیما جون و اشکان جون به صرف شام دعوت کرد و این شب قشنگ تنها نبودی.... ولی همین جا بهت قول میدم بعد از ماه محرم و صفر خودم برات تولد بگیرم.عاشقتم هوارتاااااااااااااااااااااا

واقعا بعضی وقت ها میزان دوست داشتن و علاقه به قدری زیاده که با گفتن هیچ جمله و کلمه ای نمیتونیم وصفش کنیم و فقط میتونیم شکر خدا رو به جا بیاریم به خاطر وجود همچین نعمتی...اصلا اسم تورو باید نعمت میگزاشتیم...اینو دیگه شوخی کردم...بووووووووس

*روز به روز بزرگتر میشدی و عشق من نسبت به تو بیشتر و بیشتر*

یکی دیگه از عادت های بچگیت اینه که اکثر اوقات قیافه ی جدی و اخمویی داشت و این کارت باعث میشد جذاب تر و مردونه تر بشی.ولی من دعا میکنم که همیشه لبخند روی لبات باشه و مثل این عکس از ته دلت بخندی که من با هر لبخندت جون تازه ایی میگیریم